لیگنوسولفونات ها درافزودنیهای بتن:
لیگنوسولفونات ها نزدیک به یک قرن است که به عنوان روان کننده و کاهنده آب در بتن استفاده می گردند. استفاده از آنها در بتن، تأثیرات مثبتی همانند تاخیر در زمان گیرش و کاهش آب مورد نیاز را دارد. علاوه بر این، استفاده از این ماده باعث افزایش کارایی بتن و افزایش نفوذ هوا در آن نیز می شود. از آنجاییکه این ماده یک محصول جانبی در صنایع چوب و کاغذ سازیست،  قیمت پایین و مناسبی در مقایسه با سایر مواد افزودنی بتن داشته و علیرغم کارایی محدود در افزودنی های بتن توانسته میزان مصرف قابل توجهی را در صنعت شیمی ساختمان به خود اختصاص دهد.

فرآیند تولید:
ماده اصلی جهت تولید لیگنو سولفونات ها لیگنین است. لیگنین بعد از سلولز در حدود %30-20 چوب را تشکیل می دهد و در واقع از لحاظ فراوانی، این ماده دومین مولکول آلی موجود در زمین است. در پروسه تولید سلولز در کارخانجات کاغذ سازی لیگنین جداسازی می شود. از آن جایی که لیگنین در آب حل نمی شود و پروسه جداسازی تنها با آب امکان پذیر نیست از این رو از روش های خاصی استفاده می شود. یکی از رایج ترین روش های جداسازی روش پخت سولفیت است. در فرآیند پخت سولفیت که شامل نمک های سولفیت (-SO32) و یا بی سولفیت (-HSO3) (معمولا سدیم، منیزیم، آمونیوم ویا کلسیم) و دمای 170-140 درجه سانتی گراد می باشد، پیوندهای درونی لیگنین و پیوند های آن با پلی ساکارید ها شکسته شده، وزن مولکولی آن کاهش یافته وهمزمان سولفاته می شود. محصول جداسازی شده (نام انگلیسی: Black Liquor)  که در فاز مایع است شامل لیگنو سولفانات ها، نمک ها، شکرها و مشتقات آن ها می باشد. سپس مجددا این ماده نیز تصفیه شده و محصول نهایی لیگنو سولفونات ها تولید می شود. وزن مولکولی لیگنوسولفونات ها از 106-103 گرم در مول است که بسته به منبع (چوب نرم یا چوب سخت)، فرآیند تولید و درجه سولفوناسیون در انواع گوناگونی وجود دارند. البته لازم به ذکر است Black Liquor عمدتا برای تولید انرژی مصرف می گردد. و تنها بخش کوچکی از آن به منظور تولید لیگنو سولفونات ها مورد استفاده قرار می گیرد.

پارامترهای مهم دررفتاروعملکرد لیگنو سولفونات ها:
در ساز و کار لیگنو سولفونات ها در افزودنی های بتن چندین پارامتر تاثیرگذار است. در این بین دو عامل نقشی پر رنگ و کلیدی را دارند.
1-    درجه و نوع نمک سولفوناسیون
2-    تصفیه و جداسازی شکر

درجه و نوع نمک سولفوناسیون: افزایش درجه سولفوناسیون که همراه با کاهش وزن مولکولیست باعث بهبود حلالیت پذیری محصول نهایی در آب می گردد. همچنین همانطور که اشاره شد این ماده در فرآیند سولفوناسیون با نمک های متفاوتی تولید می شود که معمولا سه نوع لیگنو سولفونات کلسیم، سدیم و منیزیم در افزودنی های بتن مورد استفاده قرار می گیرد. نوع سدیمی در مقایسه با دو نوع دیگر درجه یونیزاسیون بالاتری داشته، حلالیت بیشتری حتی در دماهای پایین (زیر 10 درجه سانتی گراد) دارد و در فرمولاسیون با پلیمر های دیگر همانند پلی نفتالین سولفونات ها نوع سدیمی به دلیل رسوب و ته نشینی بسیار کم ترجیح داده می شود. در مقابل آزمایشات با اوزان مولکولی متفاوت نشان دهنده آنست که هر چقدر وزن مولکولی بالاتر باشد اثرات بهتری از لحاظ روان کنندگی و کارایی در بتن ایجاد کرده و موجب افزایش نفوذ هوا در بتن نیز می شود. همچنین قیمت نوع سدیمی در مقایسه با دو نوع دیگر بیشتر بوده که این امر تاثیر بسیاری در هزینه های نهایی دارد. به همین دلیل درجه و نوع نمک سولفوناسیون و یا بطور کلی تر فرآیند سولفوناسیون بسیار تاثیر گذار در بهینه سازی محصول نهایی می باشد.


تصفیه و جداسازی شکر: یکی دیگر پارامتر های بسیار مهم در لیگنو سولفونات ها تصفیه و جداسازی شکر است. شکر می تواند تاخیر بیش از حد و نامطلوبی در زمان گیرش بتن ایجاد کند. از طرفی این تاخیر به خصوص در آب و هوای سرد می تواند مفید باشد. به همین دلیل فرآیند تصفیه بسیار تاثیرگذار بوده و جداسازی شکر ها به میزان مناسب باعث بهبود محصول نهایی می گردد اگرچه این تاخیر صرفا مربوط به شکر نبوده و خود لیگنوسولفونات ها نیز چنین خاصیتی را در بتن ایجاد می کنند. از انواع روش های تصفیه می توان به ته نشینی، اولترافیلتراسیون و ... اشاره نمود. 

بطور کلی، لیگنوسولفونات ها نسبت به سایر مواد اولیه همانند پلی نفتالین سولفونات ها، پلی کربوکسیلات ها و ... ارزان تر هستند و اگرچه در طراحی های بتن های خاص کاربرد و استفاده چندانی ندارند، مصرف بالایی در افزودنی های بتن دارند. سالانه نزدیک به 1.8 میلیون تن لیگنو سولفونات تولید شده و طبق مطالعات عمده مصرف آن نیز در افزودنی های بتن می باشد.