سیمان چیست؟ سیمان فراورده ای است شیمیایی، که در نتیجه ترکیب  با آب می گیرد و سفت می شود و محصول حاصله، در مقابل آب و رطوبت با دوام و مقاوم است.سیمان از مواد چسبنده ای است که در هوا و داخل آب می گیرد و بر خلاف گچ که پس از ترکیب با آب و سخت شدن قابلیت دوام طولانی در مقابل آب و رطوبت ندارد.این ماده در مقابل آب دارای دوام خوبی است این ماده در اختلاط با شن و آب سفت و سخت شده و جسمی یکپارچه به نام بتن تشکیل می شود.

 

پیشینه سیمان

کاربرد مواد سیمانی در صنعت ساختمان سابقه ای طولانی دارد و از قدیم الایام،این نوع چسبنده های آبی مورد استفاده قرار گرفته اند.در کشورهای صنعتی قرن نوزدهم با گسترش صنعت ساختمان نیاز به داشتن چسباننده آبی با مقاومت،قدرت و کارایی زیاد،روز به روز افزایش یافت ،از  این رو برای یافتن این چنین چسباننده ای تلاش زیادی صورت گرفت ، تا این که موفق شدند ،از ریختن مخلوط  گرد آهک و گرد خاک رس در کوزه با حرارت بیش از هزار درجه سانتیگراد ،آسیاب کردن جسم پخته ،فراورده ای بدست آوردند که علاوه بر داشتن مقاومت و قدرت زیاد در هوا و آب میگرفت.این ماده بخاطر تشابه رنگ و کیفیت سیمان گرفته و سخت شده با سنگ جزیره پرتلن در انگلستان ،سیمان پرتلند نامیده شد که تا امروز نیز این نام متداول است . تولید سیمان در ایران در سال 1312 با بره برداری از کارخانه سیمان ری در جنوب تهران با تولید روزانه 100 تن آغاز شد.


سيمان‌ها مواد چسبنده‌اى هستند که قابليت چسبانيدن ذرات به يکديگر و بوجود آوردن جسم يک پارچه از ذرات متشکله را دارند. اين تعريف از سيمان داراى آن چنان جامعيتى است که مى تواند شامل انواع چسب‌ها از جمله چسب‌هاى مايع که در چسبانيدن قطعات سنگ يا سنگ و فلزات به يکديگر بکار مى روند نيز بشود.
نمونه اى از اين چسب‌ها در صنعت سيمان در کار گذاشتن آجر نسوز در کوره سيمان مورد مصرف دارد و خاصيت اصلى آن اين است که آجر نسوز (که يک جسم سراميکى است) را به بدنه کوره (آهن) مى چسباند، همچنين انواع سيمان هاى ديگر که در دندانپزشکى مورد مصرف دارند، از جمله چسب‌ها مى باشد. آنچه که از کلمه سيمان در اين متن مورد نظر است، آن نوع از سيمان‌ها است که داراى ريشه آهکى مى باشند. به عبارت ديگر سيمان‌هايى که ماده اصلى تشکيل دهنده آنها آهک و ماده اوليه اصلى آنها سنگ آهک است.

با توجه به مشخصه فوق سيمان مى تواند داراى ترکيبات متفاوتى باشد و اصولا جزو ملات‌هاى آبى محسوب مى‌گردد. ملات‌هاى آبى از دوران گذشته شناخته شده بودند، از جمله اين ملات‌ها آهک است که مصرى‌ها و يونانى‌ها با مخلوط کردن آن با خاکستر آتش‌فشانى، خاک آجر و آب به نوعى آهک آبى دست مى‌يافتند که خاصيت سخت شدن و فشار پذيرى داشت. با بکار بردن اين ساروج رومى‌ها توانسته‌اند ساختمان‌هاى عظيمى بسازند که هنوز بقاياى آنها پس از گذشت چند هزار سال پا بر جا و قابل مشاهده است.